Nagroda jest wyrazem wdzięczności i hołdem. Nie chodzi w niej o narzucanie autorytetu. Literackie mistrzostwo polega też na dostrzeganiu różnorodności świata, wielości sposobów mówienia, wyjątkowości pojedynczego doświadczenia.

>>

Aga Zano to pewnie najważniejsza polska pisarka współczesna, o której nigdy nie pomyśleliście, że w ogóle jest pisarką.

>>

Justynę Kulikowską w „Obozie zabaw” interesuje to, co okaleczone, a więc słabsze.  A także to, co powoduje uraz, obrażenie uszkodzenie. Jakby ważniejsze było to, co boli i nie przynosi ulgi.

>>

Debiut Łukasza Barysa i jego druga powieść mają wiele cech wspólnych. Już sama okładka „Jeśli przecięto cię na pół” przypomina identyfikacją graficzną okładkę „Kości, które nosisz w kieszeni”. Z czym mamy do czynienia tym razem? >>

Ivan Davydenko w książce poetyckiej „Halal” staje w poprzek społecznego przełyku – jest zarazem wewnątrz i nieustannie zachowuje status ciała obcego. >>

Powieść Zyty Rudzkiej „Ten się śmieje, kto ma zęby” zaskakuje na każdym kroku, a Wery – po prostu – nie da się zapomnieć. Pisarka udowadnia, że jak mało kto w najnowszej polskiej literaturze potrafi stworzyć bohaterkę z prawdziwego zdarzenia. Zyta Rudzka, tegoroczna laureatka Poznańskiej Nagrody Literackiej – Nagrody im. Adama Mickiewicza – swój najnowszy tekst buduje wokół jednej postaci: efektownej i fascynującej Wery, byłej właścicielki zakładu fryzjerskiego >>

W „Zimowaniu” – książce poetyckiej uhonorowanej Nagrodą-Stypendium im. Stanisława Barańczaka 2022 – Urszula Honek oszczędnymi środkami tworzy wielowymiarowy i niezwykle intymny obraz rzeczywistości, nie tylko doceniając wagę drobnych zdarzeń i ciężar przeoczonych historii, ale troszcząc się również o pozostawienie przestrzeni niezagospodarowanej – inspirującej dialog z wrażliwością czytelników. >>

Koniec jest bliski. I jest na niego spory apetyt, jakbyśmy nie mogli się wprost doczekać. Ale to tylko wierzchnia skóra apokaliptycznej wyobraźni, którą, nie bez nuty czarnego humoru, analizuje Maciej Jakubowiak, autor „Ostatnich ludzi”, nominowany do Nagrody-Stypendium im. Stanisława Barańczaka. >>

Dzięki książce „Kalkowska. Biogeografia” Anny Dżabaginy – nominowanej do Nagrody-Stypendium im. Stanisława Barańczaka – poznajemy historię życia właściwie zapomnianej dziś pisarki, kojarzonej głównie z niemieckim teatrem zaangażowanym początków XX stulecia. Jednocześnie jednak stajemy przed rozmaitymi pytaniami, na które warszawska badaczka z rozmysłem nie udziela bezpośrednich odpowiedzi. >>

Stanisław Rosiek, tegoroczny laureat Poznańskiej Nagrody Literackiej – Nagrody im. Adama Mickiewicza, w swoim zbiorze esejów poświęconych Schulzowi pokazuje, że o autorze „Sklepów cynamonowych” wciąż napisano zbyt mało, choć wydawałoby się, że napisano już wszystko. >>

Jeżeli świat wierszy Urszuli Honek nie pozostawia złudzeń, bo żadnego pocieszenia tu nie będzie, co nam, czytelnikom i czytelniczkom, pozostaje? Karol Franuzik pisze o „Pod wezwaniem”, tomie wierszy, który był nominowany do Stypendium im. Stanisława Barańczaka. >>

W „Bosorce” Katarzyny Szwedy zionąca pustką Łemkowszczyzna raz jeszcze staje się częścią wieloetnicznej Polski. O książce nominowanej do Nagrody – Stypendium im. Stanisława Barańczaka pisze Agnieszka Budnik. >>

Jan Gondowicz to w zasadzie postać legendarna. Tłumacz, eseista, gawędziarz, krytyk literacki, wydawca – człowiek pełny i suwerenny. O laureacie Poznańskiej Nagrody Literackiej 2021 pisze Szymon Wróbel, juror PNL. >>

W „Baśniach” Andersena interesowały mnie głównie obrazki, pamiętam też, że czytałam je i zastanawiałam się, dlaczego wszystkie one są takie smutne. I chyba została mi jakaś taka predylekcja do smutnych książek – z Moniką Glosowitz, laureatką Poznańskiej Nagrody Literackiej – Stypendium im. Stanisława Barańczaka rozmawia Anna Solak. >>

„Koniec lata” Joanny Żabnickiej, tomik wierszy nominowany do Nagrody – Stypendium im. Stanisława Barańczaka, to książka objętościowo niewielka. Raptem 25 wierszy. I trzeba przyznać, że – nawet jak na standardy poetyckie – to rzecz skromna. Jednak skromność czy dyskretność nie równa się tu konwencjonalności.

>>

Czytając „Spis z natury” – książkę poetycką wydaną dopiero po ponad półwieczu, od kiedy powstał jej zamysł – nie sposób nie zadać oczywistego pytania: co łączy jej autorkę, wówczas niespełna trzydziestoletnią debiutantkę z Krystyną Miłobędzką, tegoroczną laureatką Poznańskiej Nagrody Literackiej?

>>

Agnieszka Pajączkowska w „Wędrownym Zakładzie Fotograficznym” daje wgląd w emocje, akceptuje swoje zdziwienie, poczucie niezrozumienia, nawet niezgody. Bo obserwując czujnie cudzą codzienność i wchodząc w relacje z nieznajomymi, przygląda się również sobie.

>>

„Maszynerie afektywne. Literackie strategie emancypacji w najnowszej polskiej poezji kobiet” Moniki Glosowitz to próba wpisania twórczości polskich poetek w ramy teoretyczne zwrotu afektywnego. O książce autorki nominowanej do Stypendium. im. Barańczaka 2020 pisze Andrzej. W. Nowak.

>>