Recenzje

„Robinson w Bolechowie” Macieja Płazy nie jest książką lektury jednorazowej. Tajemnica rodzinna obracająca tryby opowieści nie jest złożona, ale postaci, które zagarnia, są. Niektóre z ich działań stają się jaśniejsze dopiero po czasie. >>

Piotr Śliwiński o tomie „Inne” Krzysztofa Bąka: to wiersze delikatnie traumatyczne, szorstko-czułe, liryczne do szpiku strofy, z wyczuciem oscylujące na granicy snu i przebudzenia, szaro-pastelowe, miękkie i zimne niczym puste łóżko. >>

Tomasz Samojlik – najbardziej pracowity komiksiarz w Polsce – zupełnie niechcący stał się jednocześnie najbardziej politycznym. Album „Nieumarły las” stworzony we współpracy z Adamem Wajrakiem jest najlepszym na to dowodem. >>

Joanna Mueller w książce „intima thule” buduje wiersze z cegieł logosu tworzących całość: poetycki tom – dom.

>>

Kamila Janiak jest zaangażowana w krytykę rzeczywistości. Jej poezja jest z całą pewnością polityczna, zbuntowana przeciw światu.

>>

Czujesz, że język Dominiki Dymińskiej kłuje. Nie bez powodu przypominasz sobie początkowy cytat z „Danke”: „Więc piszę tak, jak się mówi, i tak, jak się myśli”.

>>

Próba interpretacji wierszy (po)zagładowych Piotra Macierzyńskiego jawi się jako odwrócona lamentacja. Autor, posługując się topiką biblijną, stosując liczne stylizacje i parafrazy hebrajskie i nowotestamentowe, odwraca sens i znaczenie modlitwy czy prośby.

>>

W kontrze do stereotypowych wyobrażeń o kontrkulturze Jerzy Jarniewicz w „All you need is love” pokazuje, że społeczeństwo lat 60. XX w. było przede wszystkim wolne.

>>

To poezja zdziwiona realnością. Zachłystująca się gestem, ruchem, obrazem, który obezwładnia, bierze w posiadanie bez pytania. Zapraszamy na Pasewicz’ Show! >>

W wierszach Marcina Orlińskiego znajdujemy fascynujący stan zawieszenia między jasnością a ciemnością, jawą a snem, czyli fikcją a rzeczywistością. To stan rozdarcia, który towarzyszy nam przez cały tomik. >>

Marcin Ostrychacz przenikliwie obserwuje świat, rezygnuje jednak z bezpośredniego zaangażowania: bohater tomu pozostaje raczej myślicielem niż działaczem, raczej melancholikiem niż aktywistą. >>

„Fanfika” Natalii Osińskiej czyta się z dwóch powodów: po pierwsze dlatego, że jest świetną powieścią dla młodzieży. Po drugie dlatego, że się go rozpaczliwie potrzebuje. >>

Autobiograficznej powieści Agnety Pleijel matronuje Marguerite Duras i jej rozważania o pisaniu jako samotności i ciszy, dlatego jednym z bohaterów jest pusty, stary dom na archipelagu, do którego wraz z porywistymi podmuchami wiatru docierają melancholijne głosy umarłych. >>

„Miejsce”, najnowszy tom Edwarda Pasewicza, porusza szereg kwestii istotnych we współczesnej liryce: (nie)wyrażalność, etyczność, polityczność, performatywność. To poezja w świetniej formie. >>

„Antologia hałasu” Rafała Skoniecznego to podróż poprzez miejsca pozostawione: porzucone mieszkania, wyludnione lasy i zapomniane pustkowia, do których narrator powraca często wbrew sobie.

>>

Weronika Murek w swoich opowiadaniach znosi granicę pomiędzy jawą a snem, racjonalnością a irracjonalnością. I choć nie jest w tym pierwsza ani zapewne nie będzie ostatnia, czyni to z dużą literacką wprawą. >>

Jaką drogę przejścia przez poezję proponuje czytelnikom Bianka Rolando? Nieoczywistą. Wymagającą. Zaskakującą. Taki właśnie jest tom „Pascha”. >>

„Obie” Justyny Bargielskiej i Iwony Chmielewskiej to książka, której adresat nie jest jednoznacznie określony. Obecność ilustracji w oczywisty sposób sugeruje dziecięcego czytelnika. Jednak ta oczywistość jest niesprawiedliwa – tak dla dzieci, dla dorosłych, jak i dla poezji. >>