Poznań Poetów: Czy czyta pani Wiedemanna? Czy Wiedemanna pani zna? (tytuł nie do zanucenia)

Czy ma rację krytyka literacka, która zarzuca autorowi, że trudno znaleźć w jego poezji coś zalecającego się do czytelnika? Zapraszamy na spotkanie Koncertmistrz Adam Wiedemann!

Z twórczością Adama Wiedemanna jest problem. Utwory Adama Wiedemanna określa się mianem hermetycznych i ironicznych w tak konsekwentnie niekonsekwentny sposób, iż sam podmiot liryczny już nie wie, kiedy mówi serio.

Nie będę się nad tym rozwodzić. Po prostu pozwolę sobie przytoczyć w kolejności zupełnie przypadkowej jeszcze bardziej przypadkowy wybór cytatów wyjętych z twórczości Wiedemanna i kontekstu, a Państwo sami zdecydują, co z nim zrobią.

„Każdy Sens ma swój sens, wie o tym nawet dziecko. A sens Sensu (bo już od samego Sensu nie ma co aż tak wiele wymagać) musi być niejako widoczny gołym okiem, łatwo rozpoznawalny i zrozumiały, tak żeby dla każdego było rzeczą ewidentną, że ma oto do czynienia z Sensem. A teraz proszę sobie wyobrazić Niebo, w którym na podłodze stoi sobie łabędź, obok niego nieco odeń mniejszy most, a w przeciwległym kącie — kaczuszka.” „Ostatnio budzę się jako «nieumiejący pisać», roją się w głowie jakieś katastroficzne myśli, choć wiem, że to przesada, zwykła czynność organizmu, który kiedy coś może, wydaje mu się, że może już zawsze.” „Potrzeba prawdy zadaje pytania prawdzie. Prawda zadaje pytania rzeczywistości. Rzeczywistość nie odpowiada prawdzie. Potrzeba prawdy jest wściekła. Prawda nie potrafi nic zmienić.” „Jakiś stary gej nie będzie mi dyktował matryc. Bo czy Bóg / dyktując swoje pisma wiedział, czym jest śnieg?”. „Jasiu w Gliwicach, ja w Ostrowie Wielkopolskim / O tej samej godzinie wsiadamy do pociągu. / Zresztą wcale nie wsiadam, wymyślam sobie tylko / To zdanie (jego rytm) z zamiłowania do wszelkiej jednoczesności// Ale tu nagle jakieś szaleństwo. Na wszystkie perony / Powjeżdżały pociągi…” „Więc nie można już bardziej żyć? Nawet kiedy jesteśmy sami, / Odwołujemy się do metafory serca. / Wyobraź sobie sytuację, w której / Nie przychodzi ci na myśl żadna inna sytuacja.” „Na ławce leży gazeta Z pewnością jest mokra / Jest mokra Znowu sport Ciemno Z trudem / odczytuję kolejne wyrazy Wyrazy Słowa / Czyjeś słowa których nikt już nie będzie chciał czytać”. „Biały pies, który ma zostać poetą. Jego właścicielka mówi: Daję mu do czytania wyłącznie Miłosza, młody jest, więc tylko te młodzieńcze tomiki. Nic innego nigdy nie czytał. Zastanawiam się, czy wczesny Miłosz to odpowiednia lektura dla takiego młodego psa.”.

„Wisława Szymborska jest wybitną poetką, w związku z czym została uhonorowana osobnym wieczorkiem, w przeciwieństwie do Marii Nurowskiej, którą dopisano zaledwie do kilku wieczorków zbiorowych, podobnie jak nas wszystkich, w związku z czym zbojkotowała Frankfurt, najzupełniej słusznie, bo po co nam Maria Nurowska, skoro mamy Wisławę Szymborską, o Szymborskiej wiem już naturalnie wszystko, jaki ma kibel w domu i o co pyta, gdy ją znienacka odwiedzić, po cóż więc miałbym iść na jej wieczorek, na którym będzie czytać te swoje wiersze, które już oczywiście wszystkie znam na pamięć, «nic dwa razy się nie zdarza i nie zdarzy z tej przyczyny, zostaję».” — czego sobie i Państwu z największą serdecznością życzę.

PS Za formę podawczą winić należy przypadek i mój brak wyobraźni. 

JOANNA KUBIAK

Poznań Poetów: Koncertmistrz Adam Wiedemann: 15.05, g. 18.00

ZOBACZ TAKŻE:

Piotr Śliwiński: Poznań Poetów – albo spotkać siebie
Pierwsze Ogólnopolskie Mistrzostwa Slamu Poetyckiego
Marta Stusek: Haiku ex machina
Maja Staśko: Czy poezja może zmienić świat?
Agnieszka Waligóra: Rytm ruj i wyciszeń. O nowym tomie Marcina Ostrychacza
Dominik Lisiecki: Pozory sensu, czyli „Środki doraźne” Marcina Orlińskiego
Tomasz Błaszak: Sommertime

ADAM WIEDEMANN (ur. 1967) – poeta, prozaik, krytyk muzyczny i literacki, tłumacz. Laureat Nagrody Kościelskich (2001) i Nagrody Literackiej Gdynia (2008). Ostatnio opublikował tom wierszy „Metro na Żerań”.

Tekst pochodzi z gazety festiwalowej Poznań Poetów 2017.

Drukuj