– Bohaterowie „Magicznej rany” są uwięzieni w pewnych frazach, zafałszowanych deklaracjach, które są kompletnie nie ich. I w tym wyraża się tragizm ich losów, ponieważ nie posiadając własnego języka, po prostu nie posiadają siebie i swojego życia – mówiła Dorota Masłowska na spotkaniu z czytelnikami w Poznaniu.
Paulina Siegień w książce „Miasto bajka. Wiele historii Kaliningradu” pokazuje pasjonujące laboratorium pamięci i tożsamości – znakomicie i wielogłosowo zarysowuje historię społeczną tego miasta. >>
Z okazji Międzynarodowego Dnia Tłumacza w CK ZAMEK zapraszamy na spotkanie z twórcami przekładów arcydzieł literatury europejskiej – Marią Gołębiewską-Bijak, Wawrzyńcem Brzozowskim, Wojciechem Charchalisem i Krzysztofem Majerem. Ich przekłady Hamsuna, Prousta, Cervantesa i Melville’a zachwycają odwagą i kunsztem warsztatowym. >>
„Chaszczy”, „nieużytków” i „samosiejek” w Poznaniu nie brakuje. Różna i nie zawsze oczywista jest ich geneza, ale tylko jeden teren jest wybitnie niedostępny, tajemniczy oraz odmienny od pozostałych. I leży w samym centrum! Jakby Głaz zaprasza na spacer botaniczno-urbanistyczny organizowany w ramach cyklu „Dzikie miasto”. >>
Jeżeli świat wierszy Urszuli Honek nie pozostawia złudzeń, bo żadnego pocieszenia tu nie będzie, co nam, czytelnikom i czytelniczkom, pozostaje? Karol Franuzik pisze o „Pod wezwaniem”, tomie wierszy, który był nominowany do Stypendium im. Stanisława Barańczaka. >>
W „Bosorce” Katarzyny Szwedy zionąca pustką Łemkowszczyzna raz jeszcze staje się częścią wieloetnicznej Polski. O książce nominowanej do Nagrody – Stypendium im. Stanisława Barańczaka pisze Agnieszka Budnik. >>
Poznań Poetów po raz dziesiąty to jednak jest mały powód do wypowiedzenia paru wzruszeń – czyż nie? Ograniczmy je do pięciu niedługich akapitów. Na Poznań Poetów 2021 zaprasza prof. Piotr Śliwiński, kurator festiwalu. >>
Jan Gondowicz to w zasadzie postać legendarna. Tłumacz, eseista, gawędziarz, krytyk literacki, wydawca – człowiek pełny i suwerenny. O laureacie Poznańskiej Nagrody Literackiej 2021 pisze Szymon Wróbel, juror PNL. >>
Klub książki mógłby się wydawać reliktem przeszłości, gdyby w ciągu ostatnich dwóch lat w ramach Zamkowego Klubu Książki nie odbyło się już ponad dwadzieścia spotkań. A uczestników wciąż przybywa. >>
Siłą książki Kapki Kassabovej „W stronę Ochrydy. Podróż przez wojnę i pokój” jest wielka historia oglądana oczami bohaterów, w których losach i relacjach z bliskimi odbija się lokalna rzeczywistość. Bałkany są i realne, i bolesne. >>
Peter Pomerantsev w reportażu „To nie jest propaganda. Przygody na wojnie z rzeczywistością” pokazuje całą złożoność zjawiska dezinformacji i jego wpływu na politykę. Tłumaczy, że wchodząc na pole gry zwanej „wojną informacyjną”, z góry skazujemy się na porażkę. >>
W „Baśniach” Andersena interesowały mnie głównie obrazki, pamiętam też, że czytałam je i zastanawiałam się, dlaczego wszystkie one są takie smutne. I chyba została mi jakaś taka predylekcja do smutnych książek – z Moniką Glosowitz, laureatką Poznańskiej Nagrody Literackiej – Stypendium im. Stanisława Barańczaka rozmawia Anna Solak. >>
Literatura to „świat na brudno”. Coś, czego można doświadczyć i co z nami zostaje, obojętnie, czy czytamy pierwszą, czy tysięczną książkę w swoim życiu. Z prof. Marcinem Jaworskim, literaturoznawcą, krytykiem literackim i kuratorem Festiwalu Fabuły, rozmawia Anna Solak.
Kto właściwie napędza ten świat? Czy ci, którzy się z nim godzą, czy może te chodzące histeryczki, którym jest zawsze za mało? Odpowiedź jest niejednoznaczna. Albo raczej jednoznaczna, ale niekoniecznie taka, jaką chcielibyśmy usłyszeć. Z prof. Bogumiłą Kaniewską, rektorką Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, krytyczką i historyczką literatury oraz byłą członkinią kapituły Poznańskiej Nagrody Literackiej, rozmawia Anna Solak. >>
Dobra i różnorodna fikcja jest jak brulion, który pozwala wypróbować różne wersje życia. Jak niedoceniana szczepionka, która okazuje się niezbędną ochroną, gdy chaotyczny świat nas zaskakuje. Dobra fikcja przede wszystkim jednak pozwala wciąż inaczej i od nowa zachwycać się ludźmi i światem. >>
„Koniec lata” Joanny Żabnickiej, tomik wierszy nominowany do Nagrody – Stypendium im. Stanisława Barańczaka, to książka objętościowo niewielka. Raptem 25 wierszy. I trzeba przyznać, że – nawet jak na standardy poetyckie – to rzecz skromna. Jednak skromność czy dyskretność nie równa się tu konwencjonalności.
Czytając „Spis z natury” – książkę poetycką wydaną dopiero po ponad półwieczu, od kiedy powstał jej zamysł – nie sposób nie zadać oczywistego pytania: co łączy jej autorkę, wówczas niespełna trzydziestoletnią debiutantkę z Krystyną Miłobędzką, tegoroczną laureatką Poznańskiej Nagrody Literackiej?
Agnieszka Pajączkowska w „Wędrownym Zakładzie Fotograficznym” daje wgląd w emocje, akceptuje swoje zdziwienie, poczucie niezrozumienia, nawet niezgody. Bo obserwując czujnie cudzą codzienność i wchodząc w relacje z nieznajomymi, przygląda się również sobie.
„Maszynerie afektywne. Literackie strategie emancypacji w najnowszej polskiej poezji kobiet” Moniki Glosowitz to próba wpisania twórczości polskich poetek w ramy teoretyczne zwrotu afektywnego. O książce autorki nominowanej do Stypendium. im. Barańczaka 2020 pisze Andrzej. W. Nowak.
Nagroda jest wyrazem wdzięczności i hołdem. Nie chodzi w niej o narzucanie autorytetu. Literackie mistrzostwo polega też na dostrzeganiu różnorodności świata, wielości sposobów mówienia, wyjątkowości pojedynczego doświadczenia.
Powieść Anouk Herman „Nigdy nie będziesz szło samo” kipi samotnością. I bez upiększania przedstawia czytelnikom brutalną rzeczywistość, co sprawia, że staje się fenomenalnym narzędziem służącym do zrozumienia współczesnych nastolatków.
Debiut Olgi Górskiej „Nie wszyscy pójdziemy do raju” to proza wrażliwa na społeczne nierówności i pułapki kapitalizmu. Autorka nie zatrzymuje się jednak na uniwersalnej historii dorastania w potransformacyjnej Polsce, ale pogłębia swoją opowieść o problematykę nieheteronormatywnej tożsamości.