– Bohaterowie „Magicznej rany” są uwięzieni w pewnych frazach, zafałszowanych deklaracjach, które są kompletnie nie ich. I w tym wyraża się tragizm ich losów, ponieważ nie posiadając własnego języka, po prostu nie posiadają siebie i swojego życia – mówiła Dorota Masłowska na spotkaniu z czytelnikami w Poznaniu.
Staram się być empatyczna, więc książki pożyczam. Lubię, kiedy wracają do mnie i noszą ślady czytania. Z Małgorzatą Lebdą, poetką, stypendystką Poznańskiej Nagrody Literackiej 2017 rozmawia Anna Solak. >>
Uwielbiam, jak mi ktoś, coś, przeszkadza hałasem, wszystkim. Pisanie najbardziej wychodzi mi na dworcach, w samolotach, kościołach. Z Januszem Rudnickim – pisarzem i eseistą – rozmawia Anna Solak. >>
Z Tadeuszem Sławkiem, poetą, tłumaczem i laureatem Poznańskiej Nagrody Literackiej – Nagrody im. Adama Mickiewicza rozmawia Anna Solak. >>
Jarosław Mikołajewski zasłynął jako twórca wierszy niezwykle bezpośrednich, pełnych czystego uczucia i prostoty. Szymon Wegner przedstawia osobistą sylwetkę pisarza. >>
Jak wspierać dzieci w budowaniu postaw solidarnych i empatycznych? Jak mobilizować je do tworzenia mostów? Jak im wytłumaczyć, kim jest uchodźca/uchodźczyni? Literatura staje tu na wysokości zadania. Ale można polecić ją także dorosłym, którzy wiedzę i empatię budują przez kontakt z opowieścią. I politykom. >>
Pierwszą rzeczą, którą miałam ochotę zrobić po zamknięciu Biblioteki Raczyńskich w Zamku, była prośba o oddanie nam pokoju po bibliotece. Żeby udostępnić własny księgozbiór i wypożyczać ludziom książki. Z Marią Krześlak-Kandziorą, szefową księgarni Bookowski rozmawia Jola Kikiewicz. >>
Kacper Płusa to autor nadesłanego zestawu pod tytułem „Brzydki charakter – Pisma”, podzielonego na części „Żarty żartami”, „Żarty się skończyły” i „Błąd w sztuce”. >>
Anna Mochalska podzieliła się swoim podsłuchiwaniem świata i jednoczesnym wydobywaniem z niego głosu. Wiersze zostały zebrane w zestaw pod tytułem „same głosy”. >>
Ewa Frączek obrazowo i dosadnie porusza kwestię kobiecości, różnice pomiędzy byciem kobietą a byciem mężczyzną w dzisiejszym świecie nastawionym na zysk i przyjemność. >>
Krzysztof Bąk (godło: rzędy domostw) zaskoczył nas niezwykłą sprawnością warsztatową połączoną z czułą obserwacją otaczającego świata. >>
Joanna Mueller w książce „intima thule” buduje wiersze z cegieł logosu tworzących całość: poetycki tom – dom.
Kamila Janiak jest zaangażowana w krytykę rzeczywistości. Jej poezja jest z całą pewnością polityczna, zbuntowana przeciw światu.
Czujesz, że język Dominiki Dymińskiej kłuje. Nie bez powodu przypominasz sobie początkowy cytat z „Danke”: „Więc piszę tak, jak się mówi, i tak, jak się myśli”.
W grudniu Instytut Mikołowski wydał tom zawierający nigdy wcześniej niepublikowane wiersze i opowiadania Wojaczka – „Nie te czasy. Utwory nieznane”. Kim jest Rafał Wojaczek dla kolejnego pokolenia czytelników?
Próba interpretacji wierszy (po)zagładowych Piotra Macierzyńskiego jawi się jako odwrócona lamentacja. Autor, posługując się topiką biblijną, stosując liczne stylizacje i parafrazy hebrajskie i nowotestamentowe, odwraca sens i znaczenie modlitwy czy prośby.
W kontrze do stereotypowych wyobrażeń o kontrkulturze Jerzy Jarniewicz w „All you need is love” pokazuje, że społeczeństwo lat 60. XX w. było przede wszystkim wolne.
Jak wygląda kino beat generation z perspektywy poetyckiej? Czym jest beat cinema? Zapraszamy do zamkowego kina! >>
Krystyna Miłobędzka w błyskotliwy sposób obnaża szablony języka, którymi posługujemy, aby dać dojść do głosu rzeczywistości. Zapraszamy na spotkanie z jedną z najwybitniejszych poetek i minikoncert Wacława Zimpla! >>
Nagroda jest wyrazem wdzięczności i hołdem. Nie chodzi w niej o narzucanie autorytetu. Literackie mistrzostwo polega też na dostrzeganiu różnorodności świata, wielości sposobów mówienia, wyjątkowości pojedynczego doświadczenia.
Powieść Anouk Herman „Nigdy nie będziesz szło samo” kipi samotnością. I bez upiększania przedstawia czytelnikom brutalną rzeczywistość, co sprawia, że staje się fenomenalnym narzędziem służącym do zrozumienia współczesnych nastolatków.
Debiut Olgi Górskiej „Nie wszyscy pójdziemy do raju” to proza wrażliwa na społeczne nierówności i pułapki kapitalizmu. Autorka nie zatrzymuje się jednak na uniwersalnej historii dorastania w potransformacyjnej Polsce, ale pogłębia swoją opowieść o problematykę nieheteronormatywnej tożsamości.